Kryetari i Aleancës Kosova e Re (AKR), Behgjet Pacolli, ka marrë vendimin surprizues të mos kandidojë për deputet në zgjedhjet parlamentare të 9 shkurtit.
Për një politikane të njohur si ai, ky është një moment interesant dhe ndoshta më shumë se sa kaq. Pacolli, i zgjedhur deputet në pesë mandate që nga viti 2007, është një figurë kyçe në historinë e Kosovës, duke kontribuar si nënshkrues i Pavarësisë së Republikës së Kosovës, dhe duke mbajtur pozita të rëndësishme qeveritare si president dhe zëvendëskryeministër.
Shërbimi i tij si president i tretë dhe zëvendëskryeministër i parë i Kosovës është dëshmi e angazhimit të tij të thellë ndaj zhvillimit të vendit. Ai gjithashtu ka qenë ministër i Punëve të Jashtme në dy periudha të rëndësishme (2011-2014 dhe 2017-2020), duke forcuar lidhjet diplomatike dhe promovuar interesat e Kosovës në skenën ndërkombëtare.
Megjithatë, vendimi i tij për të mos u rikandiduar për një mandat të ri zgjedhor ka ngritur shqetësime dhe pyetje mes ndjekësve dhe mbështetësve të tij. Një nga pyetje më të shpeshta është: Çfarë e motivoi këtë zgjedhje? Pse një politikan me një histori të gjatë dhe të suksesshme zgjedhor do të kërkonte të largohej nga arena politike?
Pacolli, i cili është i njohur për qasjen e tij reflektuese, ka ndarë mendime në rrjetet sociale në lidhje me vendimin e tij, duke shkruar se ka shfrytëzuar momentin për reflektim dhe lexim, duke kërkuar energji të re për sfidat që e presin vendin. Kjo është përpjekje për të ndihmuar vendin dhe qytetarët e tij, përmes një qasje më të menduar.
“Mes rrugëtimesh të gjata, e shfrytëzova momentin për reflektim dhe lexime që më mbushin me energji të re për sfidat që na presin. Ndonëse shpesh i lodhshëm, ky ritëm është një dëshmi e përkushtimit që kam ndaj vendit tonë dhe njerëzve të tij,” ka shkruar ai në postimin e tij.
Me këtë vendim, ai duket se dëshiron të tregojë se angazhimi i tij për Kosovën nuk ndalet me një mandat legjislativ. Të dyja periudhat e tij si ministër dhe president janë prova se ai ka ndihmuar në ndërtimin e një kulture politike më stabil dhe të përgjegjshme në vend. Kjo lëvizje mund të interpretohet si një sinjal për një rreth të ri të angazhimit ose ndihmës në zhvillimin e Kosovës, duke kërkuar më shumë nga vetja.
Komuniteti i tij dhe opinioni publik tani presin me padurim për çfarë do të ndodhë më tej. Është e qartë se ai ka krijuar një trashëgimi të rëndësishme dhe sfidat e ardhshme do të jenë vendimtare për të, pavarësisht nëse ai zgjodhi të jetë në skenën politike apo jashtë saj.
Ditë të mbarë ju uroj miqtë e mi. Si duket, në sfondin e të gjitha këtyre, Balancimi i detyrave personale dhe kombëtare do të vazhdojë të jetë një çështje kyçe për çdo politikan. Një vendim i tillë që vjen nga një politikan me një karrierë të ngarkuar, është një moment reflektimi për shumë të tjerë në politikën kosovare.
