Shkëlqesia e tij, Dr. Abdulkarim Isa, fal Bajramin në Shqipëri – një akt me domethënie më të madhe se sa duket
Nga Dr. Arben Ramkaj
Në mëngjesin e qetë të Bajramit, sheshi përballë një prej xhamive qendrore në Tiranë u mbush nga një përjetim i veçantë: falja e festës u drejtua nga Dr. Abdulkarim Isa, një ndër personalitetet më të rëndësishme të botës islame sot, dhe një zë gjithnjë e më i dëgjuar në skenën globale për një Islam të përgjegjshëm, reflektues dhe në shërbim të njeriut.
Ky nuk ishte vetëm një akt fetar. Ishte një akt simbolik, diplomatik, njerëzor.
Dr. Isa, në rolin e tij si Sekretar i Përgjithshëm i Ligës Botërore Islame, ka udhëhequr përpjekje të vazhdueshme për të përçuar mesazhe të maturisë, të drejtësisë dhe të përbashkimit mes kombeve dhe shoqërive të ndryshme. Ai ka qenë i pranishëm në Indonezi, në Pakistan dhe tani në Shqipëri – tri vende me shumicë myslimane, por me përvoja të ndryshme historike, kulturore dhe politike.
Zgjedhja e Shqipërisë nuk është as e rastësishme dhe as vetëm simbolike.
Në heshtje, Shqipëria është kthyer në një shembull të jetës fetare që nuk është as formale, as konfliktuale. Është e integruar në shoqëri, e përulur në përfaqësim, e pastër në qëllim. Kjo është një vlerë që, për vendet me sfida të shumta identitare, tingëllon më shumë si luks sesa realitet. Pikërisht për këtë arsye, prania e një lideri të këtij niveli në vendin tonë është një shenjë leximi të saktë të një modeli që meriton më shumë vëmendje nga bota islame – dhe jo vetëm.
Dr. Isa është bërë i njohur për përpjekjet e tij për të ulur tensionet në rajonet e brishta të botës, për të krijuar ura mes mendjeve dhe shpirtrave. Fjalët e tij nuk janë populiste, por të thella. Ai nuk kërkon të imponohet përmes autoritetit, por të frymëzojë përmes shembullit. Dhe shembulli që dha në Shqipëri ishte i qartë: vendet e vogla me zë të butë mund të kenë një peshë të madhe në ndërtimin e një bote më të ekuilibruar.
Në një kohë kur përplasjet e identiteteve, religjionit dhe politikës prodhojnë polarizim dhe pasiguri, ky akt i qetë – një falje Bajrami në Tiranë – është një kujtesë e fuqishme se besimi nuk ka nevojë për zhurmë për të lënë gjurmë.
Në fund, ajo që mbetet në mendje nuk është vetëm falja, por thellësia e saj morale. Është momenti kur një figurë me ndikim global i bashkohet një komuniteti të thjeshtë në një vend të vogël, për të ndarë jo vetëm lutjen, por edhe respektin. Kjo është diplomacia që nuk bëhet me trumbeta, por me përulësi. Dhe ndoshta, pikërisht kjo është diplomacia që i mungon botës sonë.
