NENAD JOVANOVIÇ
A mund ta përshkruajmë saktësisht lindjen dhe rritjen e marrëzisë? Së pari, historia shkon kështu: erdhën disa njerëz diku, le të themi në Kuvend, i dhanë vetes emrin e Majtë, kërkonin diçka dhe nuk e morën. Pastaj, një farë Dimitar A. thanë diçka tepër “të zgjuar” për temën e ardhjes së tyre dhe siç ndodh zakonisht me të gjithë elementët e çmendur të shoqërisë, ata u përpoqën të prishin “strukturën etnike” të sistemit në “botën e tyre të majtë”. Një strukturë e tillë ka kohë që është prishur, si çdo gjë tjetër që është prishur këtu dhe nuk do të jetë e fjetur për një kohë të gjatë.
Atëherë, çfarë do të thoshte një (post)strukturalist vjenez – ai erdhi në Facebook, dhe nga Facebook shkoi në media – dhe pastaj u bë çmenduri masive në mënyrën e vet karakteristike dhe ulëritës: një Krmov dhe një “doktor” Apasiev ( doktor, më dhemb (u ) poshtë, çfarë të bëj?) hodhën letra para, sipër, në trupin dhe kokën e nënkryetarit të Kuvendit, Misovskit. Më pas, natyrisht, Facebook-u u çmend dhe ata që lëvizin buzët duke lexuar shkronjë për germë, pritej të mërziteshin nga hedhja, thyerja dhe vandalizimi i inventarit në Parlament.
Krmov dhe Apasiev, ata stalinistët “të rinj”, e dini, ata djem (mbi 18 vjeç) që rastësisht kanë qenë në Kuvend, ata që kanë mendim për çdo gjë, u mungonin më shumë gurët për t’i çarë kokën dikujt. Sepse, apo jo, “nuk do ta durojmë”, ose “është e gjitha për ndalimin e kuq”, ose “na mjaftoi me ty” e kështu me radhë… Kështu ndodh zakonisht me të gjitha infantilizmat. në botë!
Le të ndalemi pak dhe të mendojmë: çfarë kemi të bëjmë me një farë Krmov dhe një farë Apasiev? Epo, jeta jonë, përveç shërbimit si “përfaqësues i popullit” dhe pjesëmarrjes në demokracinë parlamentare, nuk ka asnjë lidhje absolutisht me punën dhe “aktrimin” e personazheve të inkriminuar. Dhe çfarë lidhje kanë këta të dy, le të themi me Shkupin, me Ohrin, me Kërçovën, me Tetovën…? Edhe më unike. Po kush do të thellohet në ato nuanca të pakuptimta, thjesht o vëlla, gjej diçka të huaj, dhe tonën, dhe i vë zjarrin!
Natyrisht, adresa e vërtetë nuk ishte Parlamenti, as topat e letrës, as monitorët e thyer, nuk ishte adresa e vërtetë, as trupi i Misovskit… Kjo, domethënë, po ta ndiqnit me kujdes – ishte adresë jo e saktë. Ishte një adresë e gabuar, nëse dikush mendonte se kishte për qëllim t’i dëmtonte. Zgjedhë, det!/Analiza e plotë.
