Koketimi dhe muhabetet populiste rreth skenarëve të errët dhe kërcënimeve ndaj identitetit kombëtar ose gjeografik kanë qenë gjithmonë lajtmotivi ideal i rrymës sonë të djathtë. Përgatituni për çdo gjë, vetëm për të ardhur në pushtet, djajtë presin “mbetje dhe produkte” të tretshme dhe i hedhin në të gjithë vendin, të mbushura me vaj të djegur kanceroz.
ANA VASILEVSKA
Baza e çdo pjate të përgatitur është e njëjtë – gjalpë, domate, speca dhe qepë. Në varësi të shijes, mund të pasurohet me mish, kunguj të njomë, patate ose oriz. Shikoje. Metafora e një qiraje me agjendën politike të përgatitur nga partitë është vetëm për të ilustruar disa dallime ndërmjet ideologjive, qëllimi përfundimtar i të cilave është sigurisht dikush d.m.th. populli të gëlltiste atë që ishte ngrënë.
Kjo është ajo që bën dallimin absolut në krijimin e vaktit politik të destinuar për votuesit, qoftë përdorimi i “armëve” të freskëta të disponueshme për bazën, apo mbeturinave, si farat, lëvozhgat dhe më e rëndësishmja, vaji i djegur vazhdimisht përdoret. Dhe për të djathtën ekstreme, “mbeturinat” janë gjithmonë tërheqëse, janë më të vështira për t’u gëlltitur dhe më së shumti mbeten si “ushqim që prishet”.
Dhe është më e lehta, pasi luanët presin të blejnë gjithçka nga gjahu i luanit. Ata nuk duhet të bëjnë asnjë përpjekje fare, ata nuk e vënë veten në rrezik dhe qëllimi përfundimtar është të përpiqen, të dëmtojnë dhe disi të mbijetojnë.
Plehrat, d.m.th ushqimi delikat, digjen gjithmonë lehtësisht, kështu që lehtë dhe shpejt arrijnë deri te votuesit e uritur dhe të pakënaqur, të cilët duruan trazirat dhe nuk mendojnë për ofertën, por bashkimi ua ha menjëherë mllefin dhe instinktet e tyre ndizen në një ekstazi afatshkurtër me mundësi për dënim ndaj problemeve./Analiza e plotë.
