Xhabir Deralla
Perëndimi demokratik ende i jep dorë këtij vendi. Mbetet për t’u parë nëse protagonistët në këtë shënim do të lënë zotërinjtë e tyre ideologjiko-politik dhe do t’i drejtohen një të ardhmeje evropiane të vendit.
Çfarë lloj plani mund t’i kërkohet dikujt që nuk ka një plan dhe edhe nëse dëshiron ta ketë, nuk di si ta bëjë? Burri nuk ka plan, vetëm një dëshirë, ose më mirë një obsesion të dyshimtë intensiv, për të qenë kryeministër. Unë nuk do të blija një makinë nga dikush si ai. Jo vetëm kaq, edhe nëse do të doja të blija një makinë prej tij, ka një probabilitet shumë të madh që nuk do ta merrja – ai thjesht do të më merrte paratë.
Pikërisht për këtë bëhet fjalë për rastin H.. Ai kërkon pushtet pa plan. Pyetja është – a duhet t’u besohet fjalëve të burrit (pa plan, dhe pa shumë kuptim) apo duhet të shihen veprimet e partisë. Në rastin e tij, i vjen njëlloj. Zëdhënësi(ët) e saj nuk e fshehin se është normale që nuk duan hyrjen në BE, sepse nuk ndajnë të njëjtat vlera.
Ai premton se do të negociojë me Bullgarinë për një kornizë më të mirë negociuese, dhe një kornizë e tillë nuk ekziston – është me BE-në, jo me Bullgarinë. Gjatë gjithë kohës ajo përmbush një axhendë antimaqedonase, pro-ruse dhe antiperëndimore. Le të thotë çfarë të dojë, e shoh çfarë bën. Ai deklaron se partia e tij është pro-evropiane dhe ai dhe vëllezërit e tij kërcejnë me ariun rus, nën daullen e Putinit. Ai është ylli i tij udhërrëfyes.
Tashmë është bërë e mërzitshme, por edhe e errët, të shohësh dhe dëgjosh atë duke bërë budallenj të gjithë rreth tij dhe publikut. Është e shëmtuar të shohësh sesi gazetarët i pështjellin. Ai është një politikan radikal dhe ultranacionalist. Si ai ashtu edhe partia e tij, me përjashtime të nderuara, janë të mbushur me urrejtje të thellë ndaj shqiptarëve. Deputetët e tij mbajnë fjalime fashiste dhe nxitin drejtpërdrejt tensionet etnike (Cashka). Ai padit gazetarët dhe redaktorët, ai dhe qentë e tij propagandues përmendin gazetarët në intervista televizive dhe në mediat sociale.
Këmbësorët e tij gjakatarë, me emër dhe mbiemër, kërcënojnë se do të vrasin – “Gjithsesi, plumbi do t’ju marrë”. Fjala vjen, Ministria e Brendshme dhe Prokuroria heshtin (ende). Ata ndoshta kanë punë më të rëndësishme për të bërë. Ose presin që ministri teknik ta “zgjidhë” çështjen. Ata mund të presin që këto kërcënime të realizohen. Pra en-ve-o follierët gjejnë një justifikim vetëm atëherë për të mbyllur plotësisht gojën dhe për të bërë “analiza me mendje të thellë” dhe “raporte hije” për paratë e majme evropiane, ndërsa zemra e tyre eksperte rreh fort në Lindje.
Partitë më të vogla (për nga madhësia) fashiste me emra qesharak e të rremë janë pinjollë, që pinë nga qumështi helmues i buallit të madh ideologjik (partisë), koka e të cilit është protagonisti i çështjes X. Ata janë vetëm hija e tyre, madje disa “lindin” në laboratorët morbidë të pallatit të shëmtuar, nën syrin vigjilent të Frankensteinëve politikë nga Lindja. Pse të harxhohet bojë elektronike në to? Ne e dimë se nga vijnë dhe ku kanë shkuar.
Nëse është ndonjë ngushëllim, dhe nuk është, ne kemi 100 ditë tragjikomedi emocionuese. Vërtet, ne e paguajmë shumë shtrenjtë lojën, por është e zakonshme – i varfëri paguan dyfish për gjithçka.
Dhe tani një ngushëllim i vërtetë. Perëndimi demokratik ende po i afrohet këtij vendi, me hapa konkretë dhe mesazhe të qarta. Mbetet për t’u parë nëse protagonistët në këtë shënim do të lënë zotërinjtë e tyre ideologjiko-politik dhe do t’i drejtohen të ardhmes më të mirë evropiane të vendit. Ose zemrat e tyre do të mbeten të bllokuara në shkretëtirën e akullt të Siberisë.
