Foto: Sloboden Pechat/ Slobodan Djuric
Beni Shaqiri është një bashkëbisedues me të cilin është gjithmonë interesante të flitet për jetën në qytet, muzikën, artin, vlerat reale. E njohura dhe e provuara jonë muzikant, hitet e të cilit dëgjohen ende pas koncerteve të natës dhe radiove, një njeri i afërt me të gjithë dhe një mbështetës i përjetshëm i shprehjes muzikore cilësore dhe të rafinuar. Në shfaqje Shtypi i Lirë folëm për të gjitha këto, rrugën e tij profesionale dhe kuptimin e tij personal të shpirtit dhe jetës së Shkupit.
Beni shpesh di të thotë se në vendin tonë nuk ka skenë muzikore dhe kjo për shumë faktorë, shumë parametra të zhvendosur, gjë që nuk i favorizon mënyra moderne e jetesës.
– Që skena muzikore të funksionojë, ajo ka parametra bazë që duhet të ndjekë, në mënyrë që të jetë e qëndrueshme dhe relevante. Ajo skenë muzikore nuk ekziston në vendin tonë, sepse, që nga koha pas radiove muzikore, pronarët ishin ata që diktuan një ritëm të caktuar, për atë që do të dalë në transmetim. Nuk ka një redaktues muzikor të duhur për të bërë një përzgjedhje dhe nga ajo që do të përzgjidhet, për ta bërë publike. Skena muzikore është një gjë komplekse, e cila për të funksionuar duhet të ketë tirazhe dhe nuk ka më tirazhe për shkak të vetë paraqitjes së platformave si Spotify, YouTube apo iTunes dhe për këtë arsye gjithçka është ngatërruar. Çdokush mund të regjistrojë diçka dhe ta postojë në rrjetet sociale. Skena muzikore nuk është ajo që ka qenë dikur, parametrat janë zhvendosur tërësisht, rregullat e vjetra nuk zbatohen më dhe të rejat janë një lloj flirtimi me publikun. Qoftë çështje shije e keqe apo diçka që ka duruar, konsumatori, dëgjuesi apo shikuesi ka privilegjin ta përballojë, për arsyen e thjeshtë se ka celular – thotë Benny.
Me një dozë nostalgjie për kohën kur ndihej intensivisht fryma dhe pulsi i qytetit, Beni kujtoi jetën e natës dikur, duke bërë një paralele me atë që ofrohet sot në lokalet e Shkupit.
– Shkupi ka kohë që ka një jetë nate shumë të trazuar, edhe pse të them të drejtën, unë dal rrallë, domethënë daljet e mia janë të kufizuara ekskluzivisht në shfaqjet e mia. Shkupi në vitet 80-90 si qytet shquhej për frymën e tij liridashëse, i hapur për të gjithë, pa kufizime, edhe pa probleme, ishte qytet i qetë dhe i sigurt. Të gjithë e donin Shkupin, më kujtohet se erdhën nga Zagrebi, Beogradi, Sarajeva… Pastaj disi u shua, fillimisht pazari, pas së cilës të gjithë u zhvendosën nga ajo anë në Vardar. Pastaj jetoi edhe GTC, ajo pjesë pulsonte dhe gufonte nga shumë energji, njerëz, gjallëri… kështu që pas disa vitesh u bë një varg fantazmash – tregon Benny kujtimet e tij nga jeta e natës në Shkup.
Si një bashkëshort dhe baba i plotësuar, udhërrëfyesi dhe motivi më i madh i jetës së tij janë fëmijët dhe qëllimi më i rëndësishëm i jetës është t’i udhëheqë në rrugën e drejtë.
– Diçka që më ushqen më shumë dhe më mban në jetë janë dy djemtë e mi dhe nëse ka diçka që më intereson në jetë, janë ata të dy. Asgjë tjetër nuk ka rëndësi për mua, nëse do të vazhdoj me muzikë, nëse do të laj gota, nëse do të shkarkoj kamionë… e vetmja gjë që ka rëndësi për mua është që ata të dy janë gjallë dhe shëndoshë, që i shoh duke u rritur. që mund t’i gjej dhe të çoj në rrugën e duhur. Ndoshta shkolla më e vështirë që duhet të kalojë një person dhe puna më e vështirë për të përfunduar në jetë është të edukojë fëmijët në rrugën e duhur. Ata dhe të gjithë fëmijët tanë, të cilët i njoh apo jo, janë udhërrëfyesi dhe motivimi im kryesor, sepse në fund të fundit gjithçka varet nga ata. Dhe sa i përket ambicieve, gjatë gjithë jetës sime mësova se nuk mund t’i kontrollosh disa gjëra, mund të jesh pafundësisht ambicioz, por gjithsesi duhet të prekesh nga Më i Larti për të ecur përpara – thotë Benny.
Intervistën e plotë me Benny Shaqirin mund ta ndiqni në linkun e mëposhtëm:
