Ermal Peçi
Në një terren ku politika shqiptare në Maqedoninë e Veriut ka lëvizur prej dekadash mes mbijetesës dhe pazareve, mes idealizmit të shpërndarë dhe zhgënjimit të organizuar, kandidatura e Blerant Ramadanit për Komunën e Sarajit nuk është thjesht një lajm lokal. Është një sinjal. Një shenjë se ndryshimi nuk është më një klishe, por një nevojë që po gjen përfaqësuesin e vet.
Në një vend ku shqiptarët përbëjnë një shtyllë të pandashme të rendit shtetëror, por shpesh janë ndjerë si të përjashtuar nga institucionet e tij, çdo figurë që sfidon status quo-në përfaqëson më shumë se një emër të ri në garë – përfaqëson një horizont të ri politik.
Blerant Ramadani nuk hyn në këtë betejë si një “herë tjetër” që i shtohet listës së gjatë të kandidatëve. Ai hyn me një stil të ndryshëm, me një etikë të re politike dhe mbi të gjitha, me një angazhim real në terren. I largët nga retorika e zbrazët që ka lodhur çdo brez votuesish, Ramadani është më pranë qytetarit fizikisht se sa virtualisht nëpërmjet afisheve. Ai nuk flet nga lart, nuk flet nga “gjendja e partisë”, por nga gjendja reale e qyteteve, rrugëve, shërbimeve dhe jetëve.
Kjo mënyrë e të bërit politikë nuk është thjesht stil. Është substancë. Është ajo që i ka munguar politikës shqiptare në Maqedoninë e Veriut për një kohë të gjatë. Ndërsa shumë prej përfaqësuesve tanë janë shndërruar në noterë të marrëveshjeve nën tavolinë dhe simbolikë të një përfaqësimi të zbrazur nga përmbajtja, Ramadani vjen si përfaqësim substancial – jo vetëm i një brezi të ri, por i një kulture të re politike.
Saraji, si një komunë me identitet të fortë shqiptar dhe sfida të mëdha administrative, mund të shndërrohet në laboratorin ku eksperimentohen modelet e reja të qeverisjes vendore. Kjo është arsyeja pse kandidatura e Ramadanit ka peshë përtej kufijve të komunës. Ajo është provë se është e mundur të bësh politikë ndryshe, me përulësi, vizion dhe mbi të gjitha me integritet.
Në sfondin e tensionuar të një shteti që ende lufton me konsolidimin e barazisë mes komuniteteve, ku shqiptarët ende nuk e kanë përjetuar në thelb përfshirjen si qytetarë të barabartë, Ramadani përfaqëson një përpjekje për të rikthyer politikën aty ku duhet të jetë: në shërbim të njerëzve.
Nuk është thjesht një garë për një komunë. Është një duel mes dy modelesh: një politike që ka dështuar në përfaqësim dhe një politike që synon të rilindë përmes besimit, përkushtimit dhe transparencës. Në këtë duel, Blerant Ramadani nuk premton mrekulli, por ofron atë që është më e nevojshme sot: seriozitet dhe besueshmëri.
Nëse ka një mësim që vjen nga kjo kandidaturë, është se shqiptarët në Maqedoninë e Veriut nuk kanë mungesë idesh apo kuadrosh, kanë pasur mungesë vullneti për të zgjedhur ndryshe. Ramadani është një mundësi reale për ta thyer këtë cikël. Për të kthyer politikën nga një fushë e zhgënjimit, në një hapësirë shprese.
Sepse në fund, politika nuk matet me fjalime as me bilbila partie, por me ndikim real në jetën e njerëzve. Dhe në këtë aspekt, Blerant Ramadani ka nisur të lërë gjurmë, jo si një tjetër politikan në listë, por si një qytetar i angazhuar që beson se përmes punës dhe bashkëpunimit, çdo ndryshim është i mundur.
