Sebahate Saiti, kjo grua 34 vjeçe ka kohë që kujdeset vetë për katër fëmijët e saj.
Edhe ajo është rritur jetime që në moshën tre vjec, kur nëna i vdiq nga një goditje e rrymës elektrike. Babai iu martua dhe i braktisi 3 vajzat që u rritën nga gjyshja. Pas vdekjes së gjyshes, vajzat mbetën në mëshirën e anëtarëve të tjerë të familjes, që i martoi pa i pyetur, vetëm e vetëm që të mos i kishte më obligim. Por martesa nuk zgjidhi problemet e Sebahatit. Vuajtjet e jetës së saj u shtuan pasi familja e bashkëshortit sillej me të si një mall që e ka blerë, e këtë ia ripërsëriste shpesh.
“Sa ke nëna plakë gjallë e kemi pas jetën pak më ndryshe, kemi qenë më të mbrojtura. Pasi na vdiq nëna plakë, filloi jeta jonë më probleme. Familja na kanë martuar aty ku kanë dëshiruar ato, pra si një fëmijë që është pa nënë dhe baba. Na martuan por gjithë kohës kam pas probleme, burri gjithmonë ma ka përmendur se familja jote të kanë shitur. Ti nuk ke familje. Në fakt si me qenë një fëmijë I marrë prej në jetimore dhe gjithmonë kemi pasur probleme por gjtihmonë i kam dhënë shpresë vetes se do të bëhët më mire, por kurrë nuk u bë mirë”, tha Sebahate Saiti.
Më me fund ajo mbledh forcën dhe del nga shtëpija që tu jep fund problemeve të saj njëherë e përgjithmonë. Por kësaj rradhe niset në rrugë pa adresë. Daja i saj pavarësisht se kishte vetëm një dhomë për vete, e strehoi atë për një kohë të shkurtër në shtëpinë e tij. Aty qëndron për disa javë.
“Në fillim kur kam ardhur kam nejt te daja im në Shkup në Gazi Babë,aty kam nejt afër dy-tri javë. AI është vetë i trëti në një dhomë por më vinte shumë rënde të rri aty sepse e shihja se në cfar gjendje janë ata. U detyrova të dal edhe prej aty dhe mbeta rrugëve me fëmijët. Masi dola prej te daja, sa për një muaj ma paguan qiranë, aty kam qëndruar në dysheme, dy jave pa ngrënë dhe pa pi”, tha Saiti.
Një grup aktivistash humanitarë e gjetën atë në gjendje të rëndë shendetësore bashkë me dy vajzat e saj. Ata e ndihmuan me ushqim dhe ia paguan qeranë deri në shtator. Sebahati i mori edhe dy fëmijët e tjerë nga bashkëshorti, por ata nuk dëshirojnë të bëhën pjesë e kësaj storije të trishtë televizive sepse kanë frikë që bashkëmoshatarët e tyre do ti tallin për varfërinë. Sebahati thotë, nuk dua që fëmijët e mij të pësojnë të njejtin fat, prandaj kërkon mbështëtjen e bamirësve për të filluar një jetë të re.
/TVM2/
