ZORAN IVANOV
Në zgjedhjet e ardhshme, jo vetëm Aleanca, mendoj se çdo parti, qoftë edhe më e vogla, do të jetë kyçe, pavarësisht nëse do të jenë në koalicione apo jo, dhe çdo votë do të ketë peshë, sidomos për faktin se tashmë theksohet gjithnjë e më shumë diferencimi i linjës për fillimin e menjëhershëm të negociatave me BE-në apo për të pritur kohë më të mira për këtë qëllim, për më tepër, thënë në këtë fjali, mesazhet e Uashingtonit të fuqishëm janë shumë të qarta dhe ata, të paktën për momentin parazgjedhore dhe për arsye të kuptueshme dhe manipuluese, injorohen vetëm nga VMRO-DPMNE dhe disa parti të tjera më të vogla rreth të cilave gravitojnë votues kryesisht maqedonas por edhe nga etni të tjera me përjashtim të shqiptarëve, por në anën tjetër edhe partive me të cilat janë lidhur pa përjashtim votuesit shqiptarë janë në anën e mesazheve të Uashingtonit që shtyjnë për kuadrin e BE-së dhe përveç kësaj, tek elektorati shqiptar ekziston edhe dilema e zgjedhjes latente për Ramën apo për Kurtin, veçanërisht ky i fundit sikur. Marrja e iniciativës për liderin kryesor aktual politik të shqiptarëve në rajon, përfshirë edhe Maqedoninë, e përkthyer në fushën elektorale, do të ishte një garë e njëanshme për Ahmetin dhe BDI-në, nga ana tjetër, për Kasamin – BESA, Gashi – Alternativa dhe Mexhiti e Bashkimii tyre Evropian për Ndryshim, dhe pikërisht në këtë kontekst do të ishte i rëndësishëm zhvillimi në Aleancën për Shqiptarët e Taravarit, i cili, mendoj, nëse për zgjedhjet e majit nuk hyn në një koalicion parazgjedhor me një nga dy blloqet, do të përfundojë shpejt si PDSH e Thaçit dhe do të jetë një shembull tjetër se në kohë krize nuk është shumë popullor të jesh në pushtet.
