Xhorxh Kluni DHE XHOHN PRENDERGAST
Në ditët që kur Grupi Wagner braktisi marshimin e tij drejt Moskës më 24 qershor, janë shtuar spekulimet se çfarë do të bëhet me kompaninë famëkeqe paraushtarake ruse dhe liderin e saj, Yevgeny Prigozhin. Mes raporteve të presidentit Vladimir Putin që godet fondet e Wagner-it dhe dislokimet e trupave, dhe me statusin dhe vendndodhjen e vetë zotit Prigogine të mbuluar me mister, e ardhmja e grupit – dhe perandorisë së tij të madhe të biznesit – është e paqartë.
Ajo që është e qartë është se Wagner ishte një nga iniciativat më të suksesshme të politikës së jashtme ruse të dekadës së fundit. Grupi ka lejuar Rusinë të zgjerojë ndikimin e saj në shtetet e paqëndrueshme, veçanërisht në Afrikë, duke avancuar interesat e saj ekonomike, shpesh përmes mjeteve të dhunshme. Paqëndrueshmëria e perceptuar e Wagner aktualisht i ofron Amerikës dhe komunitetit më të gjerë ndërkombëtar një mundësi të paprecedentë për të kundërshtuar përdorimin e kësaj force nga Rusia, të nxitur nga krimet dhe korrupsioni jashtë vendit.
Republika e Afrikës Qendrore (CAR) është vendi ku metodat e Wagner mund të shihen në mënyrë gjithëpërfshirëse. Në CAR, Wagner krijoi një manual se si të rrëmbehej qeveria, duke përdorur një transaksion brutalisht të thjeshtë: mbrojtjen e regjimit në këmbim të koncesioneve minerale. Wagner ndihmoi presidentin e vendit, Faustin-Archangel Touadera, të rekrutonte, stërvitte dhe pajiste një ushtri paralele të dedikuar për mbrojtjen e regjimit pro-rus, i cili përdori dhunë masive për të shuar opozitën dhe për të marrë kontrollin e koncesioneve të mëdha të minierave. Me liderët e CAR-it që jepnin leje për plaçkitje, Wagner përdori terrorin për të privatizuar dhe zhdukur pasurinë minerale të vendit, duke ngarkuar me ar konflikti dhe diamante gjaku. Prania keqdashëse e Wagner përkeqësoi krizat e mëvonshme humanitare në CAR, duke kontribuar në një shkallë vdekjeje që është më shumë se dyfishi i çdo vendi tjetër në botë./Lajmi i plotë.
