Kryetari aktual i Këshillit të Qytetit të Shkupit, Trajko Sllaveski, është propozimi i presidentes Gordana Siljanovska-Davkova për guvernator të ri të Bankës Popullore. Zgjedhja e tij pritet të konfirmohet nga 61 deputetë të koalicionit qeverisës në seancën e Kuvendit të caktuar për 3 qershor.
Profesori i ekonomisë në Fakultetin Ekonomik në Shkup dhe funksionar i VMRO-DPMNE-së njihet më së shumti nga publiku për deklaratën e tij të vitit 2022, kur kërkesën e Sindikatës për rritjen e pagës minimale në 18.000 denarë e quajti të pajustifikuar dhe joreale.
“Çfarë kërkon sindikata bie ndesh me praktikën në Evropë dhe botë. Paga minimale nuk mund të vlejë për mbi 20% të të punësuarve dhe nuk mund të jetë 60% e pagës mesatare, kur vetë BE-ja kërkon maksimum 50%”, deklaroi ai në një intervistë për “TV24”.
Slaveski për më shumë se 20 vjet ka përfituar të ardhura shumë mbi pagën minimale, madje edhe mbi mesataren. Si kryetar i Këshillit të Qytetit të Shkupit, përveç shpërblimit prej rreth 30 mijë denarë që u takon këshilltarëve, atij i jepen edhe 30% shtesë, duke e çuar totalin në rreth 40 mijë denarë. Së bashku me pagën si profesor, ai përfitonte rreth 100.000 denarë në muaj.
Me emërimin e tij si guvernator, ai do të fitojë pagën e tretë më të lartë në funksionet shtetërore në Maqedoninë e Veriut, të njëjtë me atë të ministrave, Avokatit të Popullit dhe sekretarëve të Kuvendit e Qeverisë. Pagat e funksionarëve nuk janë ulur, përkundrazi janë rritur për shkak të rritjes së pagës bruto mesatare, që në 2024 për periudhën janar-nëntor ishte 61.662 denarë.
Koeficienti për llogaritjen e pagës së guvernatorit është 2.85, që jep një pagë bruto prej 175.736 denarë, e cila rritet me 15% për shkak të përvojës prej mbi 30 vitesh pune, duke arritur në 202.097 denarë. Pas zbritjes së kontributeve sociale dhe pensionale (32,33%), paga neto që pritet të marrë është rreth 137.000 denarë.
Kjo shumë është afërsisht pesëfish më e lartë se paga minimale, me të cilën shumë punëtorë mezi mbijetojnë. Megjithatë, Slaveski njihet si një nga ekonomistët më me përvojë në vend, aktiv në debatet ekonomike publike, sidomos në fushën e makroekonomisë, politikës fiskale dhe financave ndërkombëtare.
Ai ishte bashkautor i Programit kundër inflacionit në vitin 1992, ministër për zhvillim në qeverinë e Ljupço Georgievskit në periudhën 1999-2000 dhe ministër i Financave nga 2006 deri në 2009.
