Shkruar nga: NENAD JOVANOVIÇ
E djathta sot akuzon të majtën për politikë identitare, dhe politikën që sillet rreth “shënjuesve” të mëdhenj si kombi, tradita, familja tradicionale, feja (që është një lloj politike identitare), gruaja dhe burri i kuptuar si identitet dhe jo si biologjik. të dhëna, dhe më pas nga kjo dalin identitete komplekse në kontekstin social…
Sot, shumë më tepër se më parë, na duhet një perspektivë që do të heqë “magjinë” për të kuptuar se identiteti është shumë më tepër një proces, një gjendje, një pozë dhe jo diçka e padepërtueshme, e vështirë; ose nëse diçka është në rrezik nuk do të thotë se shpirti ynë është në rrezik. Shumë më shpesh do të gjejmë mbivendosje vlerash dhe “konflikte vlerash” brenda të njëjtave identitete, ndërkohë që nuk mendoj se vlerat janë një gjë e pakuptimtë, përkundrazi, dhe nuk mendoj se identitetet janë mjegull apo një mbulesë për diçka tjetër.
Nëse e ndajmë veten ekskluzivisht në identitete, nuk do të jemi në gjendje të artikulojmë asgjë të rëndësishme: nuk do të jemi në gjendje të artikulojmë interesat reale për të cilat duhet të jemi në gjendje të flasim dhe për të cilat është legjitime të kemi interesa dhe vlera të ndryshme që ne mbrojmë. Sepse nëse ndahemi në vija identitare, atëherë disa vlera do të shkojnë me fenë e krishterë, disa do të shkojnë me konservatorizëm, disa do të shkojnë me “progresivizëm”. Nëse i ndajmë sipas linjave të identitetit, njerëzit përsëri do t’i kuptojnë ato vija ndryshe, njerëzit do t’i kuptojnë ndryshe pozicionet e tyre në tregun e punës, të themi. Dua të them, nëse i varrosni njerëzit në llogore identiteti, njerëzit do ta kuptojnë pozicionin e tyre ndryshe, të themi, për shembull nga prizmi i migrimeve, nga prizmi i ekonomisë, nga prizmi i Bashkimit Evropian, madje edhe më gjerë./Analiza e plotë.
