VOJO MANEVSKI
Fundi i çdo viti është si një fletore shtëpie në të cilën shkruhen faqet e fundit. Ju pëlqen apo jo, kështu funksionon matja e kohës. Llogaritë për vitin e kaluar janë zvogëluar dhe bëhen plane për të ardhmen. E tillë është natyra njerëzore, nëse nuk ka shpresë, njeriu hyn në një gjendje depresive nga e cila është e vështirë të dalësh. A i ngjajnë komunitetet natyrës themelore njerëzore? A ekzistojnë edhe ato bazuar në ndonjë shpresë për një të nesërme më të mirë? Si të ndihmoni një vend të tërë që të mos bjerë në depresion?
Shumë pyetje që kërkojnë përgjigje. Jo për të shpëtuar botën, por për të gjetur një bazë për mbijetesën e komunitetit tonë, i cili disi është vazhdimisht në kërkim të shpresës se e nesërmja do të jetë më e mirë për ne.
Ne mund të ndihmojmë në një kërkim të tillë vetëm nëse kuptojmë kushtet që kufizojnë shikimin tonë dhe na japin imazhe të rreme të kushteve reale.
Duhet të pranojmë se kishim pak njohuri reale dhe pak përvojë për demokracinë. Në themelimin e saj sollëm njohuri të vjetra, zakone dhe sfida të reja. Përkufizimet e proceseve do t’ua lë shkencëtarëve dhe do të theksoj vetëm disa fakte./Analiza e plotë.
