“I`tikafi” – lidhja shpirtërore me krijuesin

Itikafi është praktikuar nga Pejgamberi i Zotit (xh. sh.), nga bashkëshortet e tij, nga shokët e tij, si dhe nga shumë besimtarë të devotshëm gjatë historisë islame dhe ai vazhdon të praktikohet edhe nga shumë besimtarë të vendit tonë, por mjerisht jo në nivelin e duhur; kjo, si pasojë e mosnjohjes së rëndësisë së Itikafit

Shkruan Qufli OSMANI

Në dhjetë ditët e fundit të muajit Ramazan i dërguari i Allahut (xh. sh.), Muhamedi (s.a.v.s.), i ka shpeshtuar dhe i ka shtuar ibadetet – adhurimet duke falur namaz dhe duke e madhëruar Krijuesin e Gjithësisë, sepse në dhjetë ditët e fundit të këtij muaj fillon zbritja e Kuranit famëlartë dhe në to është e fshehur nata më e vlefshme, Nata e Kadrit. Madje, ai, në dhjetëshin e fundit të Ramazanit është izoluar në xhami për të kryer ibadetin e quajtur “Itikaf”.
Në kuptimin gjuhësor shprehja “Iikaf” do të thotë: qëndrim, ndenjje, mbyllje, izolim, kurse në terminologjinë e jurisprudencës islame (sheriatit), me shprehjen “Itikaf” kuptohet ibadeti - adhurimi duke ndenjur në xhami (ditë e natë), në të cilën falen namazet me xhematë, duke qenë agjërueshëm, me qëllim që të madhërohet Allahu (xh. sh.). Me fjalë të tjera, ky ibadet mund të definohet kështu: “Itikafi është të vetmuarit me vullnet të mirë në xhami apo mesxhid, në të cilën falen pesë kohë namaz apo së paku falet namazi i xhumasë dhe atë prej namazit të sabahut të ditës së njëzetë të muajit Ramazan, deri në namazin e akshamit të ditës së fundit të këtij muaji.”
Itikafi është një ibadet apo rregull islam të cilin e vërteton edhe Kurani famëlartë, ku Allahu (xh. sh.) thotë: “Mos iu afroni atyre (bashkëshorteve) kur jeni të izoluar (në Itikaf) në xhami.” Po ashtu, Itikafi vërtetohet edhe me hadithin të cilin e transmeton Abdullah ibni Omeri, i cili ka thënë: “Pejgamberi (a. s.) izolohej (hynte në Itikaf) dhjetë ditët e fundit të muajit të Ramazanit.”
Pra, Itikafi është praktikuar nga Pejgamberi i Zotit (xh. sh.), nga bashkëshortet e tij, nga shokët e tij, si dhe nga shumë besimtarë të devotshëm gjatë historisë islame dhe ai vazhdon të praktikohet edhe nga shumë besimtarë të vendit tonë, por mjerisht jo në nivelin e duhur; kjo, si pasojë e mosnjohjes së rëndësisë së Itikafit. Për të parë vlerën që ka Itikafi, në vijim do të sjellim disa hadithe të Muhamedit (s.a.v.s.), të cilat flasin për rëndësinë dhe vlerën e këtij ibadeti:
“Kush hyn në Itikaf në emër të Allahut (xh. sh.), duke besuar se Allahu do ta shpërblejë, Allahu (xh. sh.) do tia falë mëkatet e mëparshme.”
“Aishja (r. a.) thotë se Pejgamberi (s.a.v.s.) bënte Itikaf në dhjetë ditët e fundit të muajit Ramazan, derisa ndërroi jetë; pastaj, pas vdekjës së tij, Itikaf bënin bashkëshortet e tij.”
“Transmetohet nga Ebu Hurejrja (r. a.) të ketë thënë: “Pejgamberi (s.a.v.s.) për çdo Ramazan ka qëndruar në Itikaf nga dhjetë ditë, ndërsa në vitin e fundit të jetës së tij, në Itikaf ka ndenjur njëzet ditë.”
“Ibni Abbasi thotë se e ka dëgjuar Pejgmaberin e Zotit (xh. sh.) duke thënë: “Kush i ndihmon vëllait kur ai ka nevojë, është më mirë se sa dhjetë vjet ti kalosh në Itikaf; e kush kalon një ditë në Itikaf duke kërkuar kënaqësinë e Allahut (xh. sh.), Allahu (xh. sh.) mes tij dhe zjarrit të xhehenemit do të vendosë tri hendeqe, largësia e të cilave është më e madhe se largësia mes lindjes dhe perëndimit.”
Itikafi si adhurim për tu afruar tek Allahu (xh. sh.) ka dobitë dhe urtësinë e tij, ndër të cilat po veçojmë:
-Pastrimin shpirtëtor dhe mendor nga anomalitë aksidentale, me të cilat njeriu ballafaqohet gjatë përditshmërisë së tij;
-Largimin nga interesat e jetës së kësaj bote, duke u përqendruar fuqishëm në adhurim dhe dashuri ndaj Allahut (xh. sh.);
-Të shprehurit e gatishmërisë për të flijuar interesat e kësaj bote për hir të kënaqësisë së Allahut (xh. sh.);
-Gjatë qëndrimit në Itikaf, besimtari është pranë derës së pendimit;
-Itikafi është një ndër veprat më të ndershme dhe më të dashura tek Allahu (xh. sh.), nëse ai kryhet me sinqeritet, devotshmëri dhe bindje tek Allahu (xh. sh.);
Si çdo ibadet tjetër fetar, edhe Itikafi ka rregullat apo kushtet, të cilat duhet zbatuar, sepse në të kundërtën ai nuk do të vlejë. Nga parimet themelore që duhet praktikuar janë edhe këto:
-Besimtari që hyn në Itikaf duhet të jetë i moshës së rritur, psikikisht i shëndoshë;
-Itikafi të bëhet në xhami, ku shërben Imami dhe Myezini;
-Duhet bërë nijet për kryerjen e Itikafit;
-Meshkujt Itikafin e bëjnë vetëm në xhami apo mesxhid, ndërsa femrat e bëjnë në shtëpi. Kurse gruaja e martuar në Itikaf mund të hyjë me lejen e bashkëshortit.
Sipas dijetarëve të shkollës juridike hanefite, llojet e Itikafit janë tri, edhe atë:
Itikaf i premtuar, dispozita e të cilit është vaxhib (obligim).
Itikafi në dhjetë ditët e fundit të Ramazanit, dispozita e të cilit është sunnet i fortë, i mjaftueshëm, që do të thotë, nëse këtë ibadet e realizojnë disa besimtarë, shkarkohen të gjithë të tjerët nga ky sunnet.
Itikafi jashtë muajit të Ramazanit, dispozita e të cilit është e preferuar.
Në përcjellje e sipër të muajit të Ramazanit, ndërkaq, Muhamedi (s.a.v.s.) mes tjerash ka thënë: “Po ta dinte ummeti im vlerën e Ramazanit, do të dëshironte që tërë jeta të ishte Ramazan.” Prandaj, çdo minutë në dhjetë ditëshin e fundit e Ramazanit ka rëndësi të madhe për ne, andaj duhet bërë përpjekje që të shtojmë adhurimin tonë në të gjitha fushëveprimet e obligimet fetare, qoftë ajo duke falur namaz, duke dhënë zeqatë, duke madhëruar Allahun (xh. sh.), duke ndarë lëmoshë etj.