Nësegjuhapolitiketëcilënpo e dëgjojmëngërthennëvehtegjuhën e sulmit, gjuhën e anatemizimit, gjuhën e “traditavetëndritshme” dhegjuhën e sharjesdheofendimit, përcilënideologjiatëherëpobëjmëfjalë?
Shkruan h. Sulejmanef. Rexhepi
“Njëzetëepesëvjetë u bënëngazëvendësimiidiktaturëssëproletariatit me diktaturën e demokracisë, diktaturatvetëmialiruanvendinnjëratjetrësdhendryshuanfiguratqëduhenhymnizuar, mitetndryshuanformëpor mite mbetën. Njëzetëepesëvjetëfjalëboshe, llomotitje, ithashë e mëtha. Nësedemokracianënkuptonvetëmlirinë absolute përtësharë e ofenduarnjëritjetrindhekundërshtarëtpolitik, duatëmëkthehetkomunizmidhekënaqësia e muhabeteve “komplotiste” nëpërfamilje, ndërshokë e nëçajtore, iduatemattabuqët’ithyej me miq, e duaLahutën e Fishtëstëmbështjellë me “Rilindja” qëtëmos e shehsyriikeq, dua ta lavdërojTitonditën e ta shajnatën. iduatëgjithakëtodheshumë “bereqete” tëtjeratëkomunizmittëmëkthehenmenjëherë…”
Kështumëfoli para disaditëshnjëdisident, njeriuqëaqshumëiugëzuarrënimittëkomunizmitnëish-Jugosllavi. Ja kuështë sot, ikwrrusur, irudhur, izbardhur, izhgënjyer, igjallëamaivdekur. ”Reis efendi, shpirtipomëfreskohetvetëmnëxhami”, mëthakur u ndamë e muamëmbetënpengfjalët e tij, mendovaedhegjatëpërdisidentinqëishtebërëaqpishman.
Mbytja e lirisë në emër të lirisë
– Nësedemokracianënkuptonrrënimin e dinjitetitnjerëzor, distancimin e tërësishëmtëelitavepolitikengapopulli, vjedhjen, korrupcionindhepasurimin e mashtruesvembikurrizin e tëtjerëve, atëherëpërçfarënaduhetdemokracia? Me sa e di unë, ashtufunksionojnëdofarësistemetëtjera.
– Nëse ne nëvazhdimësipongrisim mite qëpastajt’irrënojmëatosikurnukkanëekzistuarasnjëherë, kursejetëntonëmeskrijimitdherrënimitpërpiqemi ta fshijmë e ta harrojmë duke e sharëmitin, çfarëdemokracieështëkjo? Nëfakt, ështëmbytje e lirisënëemërtëlirisë. Lirianuki do mitet, ajoi do njerëzitqëhapinrrugë.
– Nësegjuhapolitiketëcilënpo e dëgjojmëngërthennëvehtegjuhën e sulmit, gjuhën e anatemizimit, gjuhën e “traditavetëndritshme” dhegjuhën e sharjesdheofendimit, përcilënideologjiatëherëpobëjmëfjalë? Atokatërmodeletëgjuhëspolitikeidefinojnërregullat e ideologjisëtotalitare, demokracia e vërtetës’katëbëjë fare me gjëratëkëtilla.
Sidoqoftë, shokuimdisidentmëdetyroitëkërkojpsenë e zhgënjimittëtij. Persiatjevetëtij, nënjënatë pa gjumëiashtovadilemat e miatëmësipërme. Por, kushmundt’idijëtëgjithadilemat e njëpopullitëtërë, tëgjithazhgënjimet e dhembjet, vuajtjet e sakrificat. I di vetëmAllahu, porasnjëringa ne nukjemi Ai, ne vetëmmundtëpërpiqemitëdetektojmëçregullimetdhetëndihmojmëqëatotëdrejtohen. A do idrejtojmëapo do içregullojmëedhemëshumëgjërat, mbetetçështje e përzgjedhjesdhepërcaktimit individual.
Mjerisht, përzgjedhjadhepërcaktimiynëshpeshherëështëigabuar. Nëveçanti, përcaktimimundtëjetëigabuarnësenjëkohëtëgjatëijeminështruarrregullavetëcilatikanëvendosurpushtetetëndryshmeqëkanëbërëqejf me vuajtjentonë.
Pushtetet e atiljsoji, çuditërisht, ibëjnëpërsheshbotëkuptimet e shëndoshatëpopullit, qëmënë fund atotëdeformohentërësisht, tëmarrinkuptim e kahjetjetër. Njëpopullqënjëkohëmëtëgjatëinështrohetdeformimevetëkëtilla, mënë fund shndërrohetnënjëmasëamorfe e cilanuk di tëdallojëçkaështë e keqedheçkaështë e mirë.
Mirëmëngjes, puna e mbarë
Dhe, meqëjetën e përbëjnëgjërat e vogla, takimetdhemuhabetet me njerëztërëndomtë, ja edhenjëshkëputjengabiseda me njëdjalëtëri, me njëngaataqëiakanëmësyert’abëjnëMaqedoninëlara-larasepse, thonëata, jetaështëshumëngjyrëshe, varrezatjanëgri.
“Hoxhë, kaviteqëdikushnukmëkathënëmirëmëngjesidhepuna e mbarë. Unëflederi pas ditedhekurzgjohems’kanëpsemëthonëmirëmëngjesi. Kur zgjohemunë, tëgjithapunëtkanëpërfunduar, andajs’mëthotëkush – puna e mabarë. Me diplomën e fakultetitmundemvetëm “me u slikatë”, babaiimnukka para, lidhjenukkamnëpërpartitëtona. Mëfalhoxhë, taniika se pomëpresinluanëtdhekuajtë…”
Ikudjaliqë e do botëntëlarmekursenëshpirtintim e la njënjollëtëzezë, njëdhembjepërtërinjtëtanë, qofshinshqiptarë e muslimanëapotëtjerë. “Halletnukkanëfedhekomb, kurkaplojnë, kaplojnëtoptan”, mendovamëvete.
Nukmë la mundësinëaidjalët’ia them njady-tri fjalë, t’ia them atoqëmuanukm’ithoshin dot kurishanëmoshën e tij. Desha t’i them se pakënaqësiaështëkarakteristikepërnjerëzit e rinjëdhe se do ishte e çuditshmenësetërinjtë do ishintëkënaqur me thërmitëqëuahedhinsilëmoshë. Desha t’ithem djaloshit se ainukështëivetmiqënukpoithonë “puna e mbarë”, kaplotëtëatillënëMaqedoni, kashumëngaataqënukmundt’ialejojnëvetes as gjëratelementaretëcilat e kënaqinnjënjeritëri.
Desha t’i them djaloshit se mundësiapërtëndërtuarnjëbotëtjetër, mëtëbukur e mëtëdrejtë, përherëekziston. Andaj, veprodjalosh, kërkoatëqëtëtakon, merreatëqëZoti ta kadhënëdhenjerëzit ta kanëmohuar. Nukmjaftontëkonstatosh se shtetidheshoqërianukjanëtëdrejtëndajteje, do bëhenmëtëdrejtëkur do e dëgjojnëzërintënd.
Kuptohet, kytekstnukkatëbëjë as me “Revolucionin e larëm” e as me krahun e djathtëtëtijqëpoparalajmërohetsi “Revolucioniizi” sepsenë vend tëngjyrërave do tëpërdorëkatranin. Jo, kytekstështëvetëmshkëputje, vetëmnjë fragment ngajetajonë e përditshme.
