Bashkimi Demokratik për Integrim ka përgatitur një zgarë të mirë për VMRO-DPMNE-në, duke e njohur mirë zyrën e tyre afariste: Fillimisht amendamentet kushtetuese, pastaj ikim.
Emilija CELAKOSKA
“Kurrë mos thuaj kurrë” – ne e përdornim këtë thënie si inkurajim, që do të thotë: Kupto që ende mund të bësh diçka që aktualisht e imagjinon se nuk mund ta bësh. Dhe jo si – “çdo gjë është e mundur, e ardhmja nuk mund të parashikohet”. Kuptimi i dytë i mungon konteksti, nuk është i plotë, ndërsa, nga ana tjetër, i kuptuar si inkurajim, ka definicion. Në fakt, thëniet vetë-kontradiktore si kjo, synojnë të paktën një “kalim” më shumë, me qëllim që mendimi të na drejtojë drejt një emocioni që ndihmon vullnetin, jo për të mbuluar të gjithë hapësirën e qëndrimeve të mundshme në të gjitha drejtimet e mundshme. me synimin që në të ardhmen ta ndihmoni veten lirisht nga ajo tabaka. Në këtë mënyrë, dimensioni moral vetëm hiqet. Nëse doni të gjitha mundësitë në dispozicionin tuaj, atëherë bëheni një qenie e “rrafshët”, pa dimensionin më të lartë të moralit. Nëse konteksti i “kurrës” do të ishte i pranishëm, atëherë ai do të ishte në emër të etikës dhe moralit, kështu që një kujdes më fisnik do të hynte në lojë në thënien – se e mundura kufizohet nga morali. Përndryshe, “kurrë” në formën “gjithçka është e mundur” është vetëm një masë paraprake egoiste – që të mos shkelë rastësisht një mundësi dhe t’i mbyllet.
Sigurisht, maturia në përgjithësi nuk është një tipar i keq, por kur përfaqëson shumë njerëz dhe punon për të mirën e tyre, a nuk e ke vënë re deri më tani që në ato kushte, ajo (si dhe disa tipare të tjera) bëhet e shtresuar, sikur kalon. përmes boshllëqeve të ngushta nga eksperimenti i famshëm mbi natyrën e dyfishtë të grimcave? Në panelin e realitetit, pasi një kujdes kaq i gjerë në të gjithë spektrin e tij ka kaluar nëpër çarjet e ngushta të rregullave, ligjeve, por edhe vrimave në to, si dhe marrëdhënieve me njerëz të ndryshëm – ju shihni moralin e ndërthurur në vija të lehta dhe të errëta, si rezultat i një “kujdesi” kaq të gjerë. Praktikisht, maturia ndërhyri me të gjithë krokodilët e dinakërisë, kotësisë, injorancës – me një fjalë, mbeturina të përgjithshme, sikur të mos kishim vazhduar fare me maturi. A nuk është, pra, një nxitje që vërtet nuk mund të parashikosh gjithçka, për të siguruar që morali të jetë sa më i parashikueshëm?/Analiza e plotë.
