Një histori emocionuese e rikthimit të një unaze të humbur për 56 vjet ka kapur vëmendjen e publikut.
Një banor i Port Jefferson, Dave Orlowski, ka zbuluar një unazë të vitit 1969 të Universitetit Fordham, e cila kishte rënë në Long Island Sound. Ky zbulim ka sjellë një histori të veçantë që lidhet me kujtimet dhe ndjenjat e humbjes dhe rikthimit.
Orlowski, i cili është një pasionant i gjuetisë së thesarit, shpesh e merr me vete detektorin e tij të metaleve në plazhin Cedar në Malin Sinai. Gjatë një prej aventurave të tij, ai hasi në këtë unazë të varrosur nën më shumë se dy metra rërë, duke e bërë këtë moment një përvojë të paharrueshme.
Unaza kishte emrin “Alfred DiStefano” dhe vitin e diplomimit 1969 të Universitetit Fordham të shkruar mbi të. Ky detaj i veçantë e bëri Orlowskin të mendojë për pronarin e saj dhe për historinë që fshihej pas kësaj unaze. Ai e ndjeu se ishte e rëndësishme ta kthejë atë te pronari i saj.
Pas zbulimit, Orlowski e pyeti gruan e tij për këshilla se çfarë të bënte me unazën. Ajo e inkurajoi që ta rikthente, duke e bërë këtë vendim më të lehtë për të. Kjo tregon se ndihma dhe mbështetja e familjes janë të rëndësishme në momentet e vështira.
Orlowski kontaktoi Karen Manning, e cila drejton faqen e Facebook-ut të klasës së Fordham Class of ’69. Ajo e ndihmoi të lidhej me DiStefano, i cili tani jeton në Teksas. Kjo ndihmë e shpejtë dhe e sinqertë e Manning tregon se ndihma e komunitetit është thelbësore për rikthimin e gjërave të humbura.
DiStefano, kur mori lajmin për rikthimin e unazës, shprehu mirënjohjen e tij për Orlowskin. Ai e kujton qartë momentin kur e humbi unazën, duke e përshkruar atë si një ngjarje të dhimbshme që e shoqëronte për dekada me radhë. Kjo histori tregon se si një objekt i vogël mund të mbajë kujtime të mëdha.
Pas rikthimit të unazës, DiStefano e mori atë me postë dhe e vendosi përsëri në gishti. Ai e vlerësoi shumë veprimin e Orlowskit, duke thënë se shumë njerëz nuk do të bënin një milje shtesë për të rikthyer diçka të tillë. Kjo tregon se njerëzit e mirë ende ekzistojnë dhe se ndihma e tyre mund të rikthejë besimin në njerëzimin.
Historia e rikthimit të kësaj unaze është një kujtesë e fuqishme se ndihma dhe mirësia mund të bëjnë një ndryshim të madh në jetën e të tjerëve. Ajo na inkurajon të jemi të kujdesshëm ndaj gjërave që kemi dhe të vlerësojmë lidhjet tona me të tjerët. Çfarë mendoni ju për këtë histori? A keni ndonjë përvojë të ngjashme për të ndarë?
