David Horowitz
Partia Demokratike është në luftë me Amerikën. Ky është mesazhi i qartë i përgjigjeve të demokratëve ndaj krizave që kanë përfshirë kombin tonë gjatë gjashtë muajve të fundit, i kanë bërë zonat tona të luftës nëpër rrugë dhe shkatërruan komunitetet e biznesit të vogël që janë gjaku i jetës së sistemit tonë. Kur vendi u sulmua nga një virus vdekjeprurës nga Kina në janar, Demokratët sulmuan përpjekjet e presidentit për ta ndaluar atë në kufi, pastaj e fajësuan atë për 100.000 vdekjet që pasuan. Megjithatë, qeveritarët demokratë kontrolluan sistemin shëndetësor të çdo qendre kryesore të shkatërrimit të COVID-19 dhe ishin 100% përgjegjës për çdo politikë që dështoi.
Kur presidenti u përpoq të rihapte ekonominë në maj, guvernatorët demokratë dhe kryebashkiakët lëshuan urdhra drakoniane për të arrestuar individë që shkelin urdhrat e tyre për “distancim shoqëror” duke shëtitur nëpër parqe, duke u përqendruar në plazhe dhe – më e keqja nga të gjitha – duke u përpjekur të ringjallnin salonet e tyre të floktarisë. Si pasojë e drejtpërdrejtë e këtyre mbylljeve të imponuara, dyzet milionë amerikanë humbën punën e tyre. Për shumë prej nesh, qëllimi i demokratëve ishte i qartë: të depresionojë ekonominë dhe të fajësojë pasojat ndaj presidentit. Kjo u bë tema e vazhdueshme e pëshpëritjeve dhe reklamave të tyre politike.
Megjithatë, këto sulme joshëse demokratike ndaj komandantit të përgjithshëm në mes luftës kundër një armiku të padukshëm ruajtën një mbulesë të besueshmërisë për shkak të paqartësive që rrethojnë virusin dhe mënyrën e përhapjes së tij. Kjo maskë u rrëzua kur shpërtheu një kryengritje civile në vazhdën e vrasjes së tmerrshme të George Floyd nga policia. Në vazhdën e saj, rrugët e Amerikës ishin të mbushura me turmë masive të protestuesve. Këta terroristë, të udhëhequr nga organizata komuniste Antifa, i përdornin protestat si një mbulesë për sulme të dhunshme dhe të mbushura me urrejtje ndaj qytetarëve të zakonshëm dhe bizneseve të tyre. Ndërsa këto sulme u përshkallëzuan në goditjen e qendrave të qytetit dhe shkatërrimin e komuniteteve të varfra, hipokrizitë e demokratëve dhe agjendat e tyre të vërteta u bënë të paqarta.
Praktikisht, të gjitha shkatërrimet ishin përqendruar në shtete dhe qytete të kontrolluara nga Demokratët. Të njëjtët kryetarë bashkish që kishin burgosur njerëz të biznesit lokal dhe qytetarë të thjeshtë për t’u mbledhur në grupe më shumë se dhjetë veta ishin plotësisht të heshtur gjersa bëheshin mijëra turma për të copëtuar qytetet e tyre. Ndërkohë nuk u pëshpërit asnjë fjalë e vetme, as edhe një arrestim i vetëm, i bërë nga të njëjtët qeveritarë dhe kryetarë demokratë për të mos lejuar protestuesit dhe rebelët të shkelnin distancën sociale që kishin përdorur për të mbyllur tempujt e adhurimit një javë më parë. Gjersa dyqanet, ndërtesat e madje edhe stacionet policore u dogjën nga radikalët e dhunshëm, ndërsa qytetarët e zakonshëm po terrorizoheshin, qeveritarët demokratë ishin të gatshëm të thërrasin Gardën e tyre Kombëtare dhe të ndërsenin trazira.
Ky ngurrim u bë rezistencë aktive kur ata kundërshtuan thirrjet e presidentit ndaj tyre për të marrë çdo masë të nevojshme për të ndaluar terroristët në gjurmët e tyre dhe për të rivendosur ligjin dhe rregullin në qytetet tona. Një nga pamjet më të frikshme mes gjithë shkatërrimit ishte kërcënimi i drejtpërdrejtë që terroristët e rrugës i paraqitën Shtëpisë së Bardhë. Mijëra protestues e shkatërrues u mblodhën para Shtëpisë së Bardhë.
Çfarë po bënin protestuesit në Shtëpinë e Bardhë në radhë të parë? Presidenti kishte dënuar vrasjen e George Floyd dhe e thirri familjen e tij menjëherë pas ngjarjes. Nuk kishte asnjë politikan apo figurë publike në të gjithë kombin që mbronte policin e vrasësve. Pse këto turma po sulmonin Shtëpinë e Bardhë dhe sulmuan Shërbimin Sekret – pesëdhjetë nga anëtarët e të cilëve ishin plagosur tashmë nga sulmet e tyre të dhunshme? Çdo natë për javën e kaluar, “protesta paqesore” ishte shndërruar në sulme të dhunshme ndaj forcave të rendit dhe zonës përreth. Kryebashkiaku demokrat i Uashingtonit nuk arriti të sigurojë sigurinë e nevojshme për ta bërë rrugën përpara Shtëpisë së Bardhë një vend të sigurt për anëtarët e qeverisë sonë, përfshirë presidentin.
Të dielën, më 31 maj, turma para Shtëpisë së Bardhë i vuri flakën Kishës 200-vjeçare të Shën Gjonit. I përkrahur me mbështetjen që qeveritarët demokratë dhe kryetarët e bashkive po i jepnin kryengritjes dhe dhunës, presidenti vendosi për një hap të guximshëm. Të hënën, më 1 qershor, ai tuboi një numër të madh të Gardës Kombëtare dhe kërkoi një shtetrrethim të parakohshëm, duke planifikuar të pastronte rrugët dhe të demonstronte para guvernatorëve dhe kryetarëve joshës atë që duhej të bënin. Garda Kombëtare dëboi turmën e zemëruar – protestuesit dhe terroristët – larg Shtëpisë së Bardhë dhe më pas presidenti dhe anëtarët kryesorë të kabinetit të tij shkuan në kishë.
Çdo amerikan që kujdeset për vendin dhe presidentin e vet, i cili po shikonte këtë shëtitje, mbajti frymën e tyre, të pasigurt nëse presidenti dhe kabineti i tij do të sulmoheshin dhe ndoshta do të vritej, pasi aq shumë figura publike të së majtës kishin mbrojtur tashmë. Megjithatë, jo më shpejt se kishte përfunduar ecja sesa CNN dhe mediat demokratike po talleshin me presidentin dhe po krijonin pikë të re për fjalët e reja të rreme të Demokratëve: Trampi kishte porositur Gardën Kombëtare të përdorë gaz lotsjellës për të sulmuar një grup protestues paqesor në mënyrë që të ushqehej narcizmi i tij për një fotosesion. Sikur Donald Trampi kishte nevojë për një opcion fotografik, dhe sikur protestuesit paqesorë në gjithë vendin nuk kishin siguruar sistematikisht mbulesë për terroristët e veshur me të zeza Antifa që bënin kërdi në vend. Sikur nevoja për të përdorur me qëllim gazin lotsjellës nuk vë në dukje kërcënimin e paraqitur nga një turmë që ishte e gatshme të shkelte orën policore para Shtëpisë së Bardhë dhe t’u rezistonte përfaqësuesve të zbatimit të ligjit, të cilët u kishin kërkuar atyre tri herë të largoheshin.
Së bashku me Xho Bajdenin, Nancy Pelosi, Chuck Schumer dhe kryebashkiakun demokrat të Uashington DC, senatori Elizabeth Uarren dënoi veprimin e presidentit, duke përmbledhur qëndrimin e partisë: “Presidenti i Shteteve të Bashkuara protestoi me protestë të qetë paqesore për të pastruar rrugën për një fotosesion të padobishëm jashtë Shtëpisë së Bardhë – menjëherë pasi u zotua të aktivizojë ushtrinë kundër popullit tonë. Jetët dhe demokracia jonë janë në rrezik.”
Jetët dhe demokracia jonë janë pa dyshim në rrezik, por rreziku vjen nga një Parti Demokratike që është në luftë me vendin e tyre dhe e gatshme për të ndihmuar dhe forcuar një forcë terroriste, Antifa, qëllimi i shprehur qartë i së cilës është shkatërrimi i vendit.
Burimi: Americanthinker.com, 04.06.2020
Përktheu nga anglishtja: Arsim Jonuzi
Antiteza.org/07.06.2020