Prova të reja kanë dalë në dritë në lidhje me vrasjen brutale që ndodhi në kampingun në Finikounda në Greqi më 5 tetor, ku viktima mbetën pronari 68-vjeçar i kampingut dhe kujdestari i tij shqiptar.
Dëshmia e nipit të 68-vjeçarit dhe dëshmitar okular i krimit është cilësuar me rëndësi nga hetuesit, pasi ai i përshkroi policisë me detaje se çfarë ndodhi brenda objektit.
Siç deklaroi ai, pas krimit, telefonata e parë që bëri ishte te pronari i kafenesë në Kolonaki, i cili më parë ishte punëdhënësi i njërit prej dy të pandehurve 22-vjeçarë (bashkëpunëtori i dyshuar). Ai ishte konkretisht personi që e kishte prezantuar atë me personin e përfshirë.
Siç deklaroi ai në dëshminë e tij:
“Për të kuptuar se cila është marrëdhënia ime me G. (ish-punëdhënësin e të pandehurit), pas sulmit ai është personi i parë që i kërkova të dashurës sime të telefononte dhe të më informonte, sepse isha në gjendje shoku dhe nuk mund të flisja. Ajo e telefonoi nga celulari i saj, sepse i imi ishte në vendin e vrasjes”.
Kurse për skenën e krimit ai tregoi se si veproi killeri dhe dinamikën, ku i shpëtoi plumbave.
Lidhur me ditën e vrasjes, ai përshkroi:
“Isha në pritjen e kampingut dhe xhaxhai im ishte gjithashtu brenda, ndërsa B. (kujdestari) ishte jashtë dhomës së pritjes, në frigorifer. Qepenat në dritaret e pritjes ishin të hapura dhe pashë një burrë që ecte nga hyrja e kampingut dhe po vinte drejt pritjes. Ky mbante veshur një këmishë të bardhë me mëngë të shkurtra me vija, ose të zeza, ose blu ose gri dhe ishte mjaft bjond, me flokë të shkurtër dhe mbante gjithashtu një çantë të zezë prej cope që rrinte në trup. Nuk mbaj mend nëse mbante pantallona të shkurtra apo pantallona të gjata, por ato padyshim nuk ishin xhinse. Në atë kohë po bëheshim gati për ta mbyllur. Zakonisht kampingu në këtë kohë mbyllet nga rreth orës 8:30 të mbrëmjes deri në orën 9:00 të mbrëmjes. B. në përgjithësi shante dhe ngacmonte njerëzit. Pastaj, pasi ky burrë që ju përshkrova iu afrua sportelit të pritjes, Vasilis (xhaxhai) tha me tallje: “Ku po shkon kjo?” duke iu referuar këtij burri për të cilin po ju tregoj. Unë shpërtheva në të qeshura”.
Nipi i viktimës iu referua më pas autorit të krimit:
“Burri nuk dukej as grek, as gjerman dhe tha, duke iu drejtuar xhaxhait tim, në një anglishte jo shumë të mirë: “Ke një vend për të qëndruar?” “A ka ndonjë vend për mua?” Pastaj xhaxhai im iu përgjigj me ironi “Çfarë vendi?” dhe qeshi dhe pastaj dëgjova një krismë dhe pastaj kuptova se ky kishte qëlluar xhaxhain tim. Xhaxhai, i cili kishte qenë ulur deri në atë moment, pas tavolinës së tij, arrita ta shoh që ai u ngrit dhe pastaj dëgjova një krismë të dytë dhe kuptova se ai e kishte qëlluar për herë të dytë. Isha në zonën e pritjes përpara oxhakut. B. po qëndronte te dera, në zonën e pritjes. Sapo dëgjova të shtënat, fillova të vrapoja dhe i bërtita B. të vraponte dhe ai filloi të vraponte. Duke dalë nga recepsioni, vrapova majtas dhe B. drejt frigoriferëve dhe dukej se ai u hutua dhe e nxita të vraponte drejt meje. Në të njëjtën kohë, po bërtisja për ndihmë, por nuk kishte askënd tjetër atje në atë moment. Ndërsa po vrapoja, dëgjova dy ose tre të shtëna të qëlluara nga ky burrë i panjohur drejt B. dhe kuptova se kujdestari ra në tokë”, rrëfeu ai.
I pyetur për më tej se si mbijetoi nga të shtënat, ai vijoi:
“Duke parë prapa, pashë se autori po më drejtohej mua, pasi unë kisha vrapuar më shpejt dhe isha përpara B. Mendoj se dëgjova edhe një ose dy të shtëna të tjera drejt meje. Isha shumë i frikësuar. Po vrapoja sa më shpejt që munda. Në një moment rrëshqita dhe rashë. Mendoj se, për shkak se kisha vrapuar shumë shpejt dhe ai nuk mundi të më arrinte, e pashë të kthehej prapa. Vrapova drejt restorantit të kampingut dhe u thashë të telefononin policinë”.
Pastaj u kthye, siç tha ai, në pritje dhe e gjeti kujdestarin të vdekur, ndërsa u bërtiste mysafirëve të tjerë të kampingut të largoheshin.
Nipi i pronarit të kampingut dëshmoi se e pa vrasësin qartë dhe e mbante mend shumë mirë. Në fakt, ai dukej i sigurt se mund ta njihte.
