Xhabir Derralla
Kreu i VMRO-DPMNE-së, Hristijan Mickoski, përndryshe edhe profesor universitar dhe ish-këshilltar për energjetikë i ish-kryeministrit Nikolla Gruevski dhe dikur pronar i disa hidrocentraleve në vend, edhe një herë u lëshua në një konfrontim personal me mua në rrjetet sociale, kësaj rradhe i inkurajuar nga aktvendimi i shkallës së parë të gjykatës, e cila gjykoi (pjesërisht) në favor të tij.
Ai më 20 qershor shkruajti:
“Ja si duket turpi i gënjeshtrave të Qeverisë, edhe një herë dënohen se po shpifin. Në festën e madhe të krishterë të Faljes bënin fushatë me gënjeshtra, fyerje e trillime për kushedi sa herë gjatë këtyre pesë viteve, kundër meje dhe familjes sime. Ata donin të më barazonin me ta dhe të më paraqisnin si profiter dhe kriminel politik. Për këtë LSDM-ja dhe BDI-ja angazhuan të gjithë shërbëtorët e tyre mediatik për të më fyer mua dhe nderin e familjes sime me gënjeshtra, trillime dhe konstruksione. Ata mendonin se do të fitonin një pikë politike në një afat të shkurtër në atë mënyrë dinake. Ata dështuan…, dhe sot e mora aktgjykimin e shkallës së pare dhe njëri nga ata shërbëtorë të medias u dënua për shpifje, duke paraqitur të pavërteta dhe detyrohet me shpenzimet e tij ta botojë aktgjykimin në një gazetë të përditshme.
www.frontline.mk ka shkelur nenin 8 të KEDNJ-së si dhe Kodin e Gazetarëve të Maqedonisë.
Ndoshta një ngushëllim i vogël, por i mjaftueshëm për satisfaksion personal…”
Ju lutemi kushtojini vëmendje këtij teksti. Nuk po e shkruaj për mua. Në këtë rast, ka precedentë të rrezikshëm që mund të kenë një ndikim negativ afatgjatë në punën e mediave dhe lirinë e fjalës në përgjithësi.
Para së gjithash, duke komentuar dhe cituar aktgjykimin e kundërligjshëm, Mickoski mashtron opinionin se gjoja është punë e kryer dhe “drejtësia” është në anën e tij. Duke vepruar kështu, ai gënjen dhe kërcënon. Ai e di se çfarë po bën dhe morali është shqetësimi më i vogël i tij.
Më lejoni të përpiqem në disa pika të paralajmëroj për rreziqet që fshihen pas kësaj sjelljeje të kreut të VMRO-DPMNE-së dhe pasojat e mundshme për lirinë e fjalës në vendin tonë në të ardhmen.
SHIKO KUSH FLET? (LOOK WHO’S TALKING?)
Do të filloj me fjalinë e parë të postimit të tij më të fundit kundër meje.
Ja si duket turpi i gënjeshtrave të Qeverisë, edhe një herë dënohen për shpifje, ka shkruar ai.
Si dhe pse e përdor Mickoski shprehjen “gënjeshtra të Qeverisë”?
Sipas Mickoskit, mediat “natyrshëm” i takojnë pushtetit – kjo është trashëgimi e tij nga diktatori Gruevski. Sepse kur ishte VMRO-DPMNE në pushtet, gjithçka ishte pjesë e plaçkës së tyre. Një shtet i kapur, media e kontrolluar, njerëz të shantazhuar e të tmerruar, para dhe prona të përvetësuara ishin pjesë e imazhit të vendit tonë për pak më shumë se një dekadë. Në zgjedhje “kapnin për veshë”. Njerëzit, shpirtrat e tyre, i blenë ose i robëruan me para, frikësime dhe dhunë.
Mickoski jeton në një matricë partiake të mbyllur hermetikisht, ai as që mund të imagjinojë se mund të ekzistojë diçka jashtë saj.
Për të përdorur disa nga shprehjet e tij: Kjo, në fakt, duket si vazhdimi i turpshëm i një klike që nuk bën dallim mes medias, shoqërisë civile dhe Qeverisë.
Mickoski dhe partia e tij kanë shkaktuar dëme të mëdha duke vepruar kundër proceseve kyçe maqedonase në vitet e kaluara. Ai drejton një parti politike që do të mbahet mend përgjithmonë si bartës i regjimit që pushtoi vendin (2006-2016), sulmi i përgjakshëm në parlament (27 prill 2017), pengesat e procesit të Prespës (2018-2019) , protestat antievropiane (korrik 2022), bllokimi i ndryshimeve kushtetuese për vazhdimin e integrimeve në BE (2023) dhe një sërë procedurash të tjera famëkeqe.
Partia e tij sot zë një pjesë të madhe të pushtetit parlamentar dhe ai pretendon të jetë kryeministër tashmë që shtatë vjet. Si nxjerr një shenjë barazie mes një gazetari/redaktori dhe një përfaqësuesi të një organizate civile – këtë e di vetëm ai. Një barazi e tillë, sidomos në këtë rast, është e pamundur dhe të gjithë ata që janë të paktën pak të informuar e dinë këtë. Dikush do të thoshte: Shiko kush po flet?
(LOOK WHO’S TALKING?) STATUSI HYJNOR
Ashtu si në postimin e parë në rrjetet sociale, me të cilin filloi gjuetinë politiko-gjyqësore ndaj meje, kreu i VMRO-DPMNE-së i referohet fesë. Ai thjesht nuk përmbahet të luajë me ndjenjat fetare të qytetarëve.
“Në festën e madhe të krishterë të Faljes, ata bënë fushatë me gënjeshtra, sharje e trillime tashmë për të disatën herë gjatë këtyre pesë viteve, kundër meje dhe familjes sime”, shkruan ai.
Pse e ka të rëndësishme që është shkruar diçka për të në një “festë të madhe të krishterë”? Sigurisht, kjo është krejtësisht e parëndësishme në të gjithë kontekstin, por ka për qëllim të provokojë gjuhën e urrejtjes me bazë fetare. Ai manipulon, edhe pse jo me shumë sukses, ndjenjat fetare të qytetarëve, për të tërhequr simpatitë e opinionit në anën e tij dhe të kënaqet në “mbrojtjen” e fesë.
Përfundimi i këtij mesazhi është se kritika ndaj tij është pothuajse blasfemi dhe se ai është një njeri i Perëndisë. Kjo sindromë nuk është e re. U kënduan këngë për paraardhësin e tij Gruevski dhe partnerët e tij në koalicionin në fjalimet e tyre thanë se ai ishte dërguar nga qielli. Mickoski është ende shumë larg nga një status i tillë hyjnor, por ajo ambicia është e dukshme dhe e qartë.
KUSH DUHET TË KËRKOJË FALJE?
Vmrovci i parë gëzohet se fitoi një çështje gjyqësore (në shkallë të parë). Duke vepruar kështu, ai përdor gënjeshtra, manipulon faktet, nxit gjuhën e urrejtjes, kërcënon dhe diskrediton.
Gjithçka filloi me një tekst që u shpërnda në disa portale, përfshirë ato në të cilat unë jam personi përgjegjës. Reagimi i tij ishte jashtëzakonisht i papërshtatshëm. Në rrjetet sociale u shfaq postimi i tij në të cilin ai ofendonte, shpifte dhe kërcënonte. Pas një sulmi kaq të papërshtatshëm dhe të vrazhdë, ishte nën dinjitetin tim personal dhe profesional t’i kërkoja falje. Përkundrazi, jam i bindur që për një postim të tillë, në fakt ai duhet të kërkojë falje, jo unë! E kam shkruar në përgjigjen time, të cilën e kam publikuar edhe publikisht, me titullin “Jo vetëm që nuk kam për çka t’i kërkoj falje Mickoskit, por unë kërkoj që ai të më kërkojë falje”.
Ata që lexojnë portalet e internetit për të cilat unë jam përgjegjës, e dinë shumë mirë se sa herë që gabojmë, kërkojmë falje dhe bashkëpunojmë me organet vetërregulluese të medias. Gabimet ndodhin, ndonjëherë edhe të rënda, por nuk i kam ikur asnjëherë përgjegjësisë.
Dhe të mos harrojmë: Mickoski fillimisht më sulmoi publikisht, më ofendoi dhe kërcënoi, e më pas ngriti dy padi kundër meje për tekst të transmetuar. Kjo është ajo.
KUSH THA SE Z. MICKOSKI ËSHTË PROFITER POLITIK DHE KRIMINEL?
“Dëshirojnë të më barazojnë me ta dhe të më paraqesin si profiter politik dhe kriminel”, shkruan kreu i VMRO-DPMNE-së.
Kjo nuk është e saktë. Mickoski e shpiku vetë se në postimet “kontroverse” e quanin profiter dhe kriminel. Pse kishte nevojë për këtë shpikje?
Ato shprehje nuk janë në tekstin e transmetuar që ai përdor për të nisur fushatën e tij të madhe kundër meje, por edhe kundër lirisë së fjalës në vendin tonë.
“Kanë dashur të më barazojnë me ta”, tregon nevojën e Mickoskit për t’i barazuar gjërat, për t’i futur në një kosh, për të arritur efektin që i përshtatet. Një metodë e njohur e personazheve autoritare në histori dhe sot.
Dhe kjo fjali në postimin e tij është një paralajmërim për këdo që do ta cilësojë si “profiter politik dhe kriminel”. Nëse e quani kështu, do të merrni një linçim në rrjetet sociale nga ai dhe ndjekësit e tij, por do të përfundoni edhe në gjykatë.
ATA QË KRITIKOJNË MICKOSKIN JANË SHËRBËTORË TË MEDIAS DHE SHËRBEHEN ME GËNJESHTRA, TRILLIME DHE SAJESA
“LSDM-ja dhe BDI-ja i përfshinë të gjithë shërbëtorët e tyre mediatik për të më fyer mua dhe nderin e familjes sime me gënjeshtra, trillime dhe sajesa”, shkruan ai.
Ai, siç e shpjegova më lart, i politizon gjërat. Ai ka hyrë në matricën në të cilën gjithçka është parti. Mesazhi (argumenti) është se nëse e kritikoni Mickoskin, atëherë duhet të jeni LSDM dhe/ose BDI dhe se kushdo që nuk pajtohet me të, në fakt e fyen atë dhe familjen e tij dhe se këto janë “gënjeshtra, trillime dhe sajesa”. Por, një gjë e tillë është e mundur vetëm në botën e politikanëve autoritarë që e refuzojnë demokracinë dhe shpesh nuk e kuptojnë atë fare.
Pra, ata që kritikojnë Mickoskin janë shërbëtorë mediatik dhe përdorin “gënjeshtra, trillime dhe sajesa”. Të keqe e ka atë shprehje “shërbëtorë mediatikë”, por për këtë le të mendojnë shërbëtorët e partisë së tij në media.
Ai kërkon të jetë kryeopozitari, por e ka problem të madh kritikën. A ju kujton kjo diçka (dikënd)?
A TA PADIS MICKOSKIN?
“…sot e kam marrë aktgjykimin në shkallë të parë dhe njëri nga ata shërbyes mediatik është dënuar për shpifje”, ka shkruar Mickoski.
Për arsye të panjohura, ai e la emrin tim jashtë pjesës tekstuale të postimit të tij, por nga pamjet e “screenshot”-ave në postimin e tij, është mjaft e qartë se ai më ka për qëllim mua. Çfarë duhet të bej tani? A duhet ta padisë për fyerje për shkak të shprehjes “shërbëtorë të medias” dhe për fyerje e kërcënime të tjera edhe më të rënda në këtë dhe në postimin e mëparshëm në rrjetet sociale? Sigurisht që meriton një padi. Në çdo rast, ky sulm i rëndë kundër medias meriton dënim të plotë. Për arsye se nuk jam unë objektivi i vetëm.
FRIKËSIM DHE NXIRJE SHUMËVJEÇAR e atyre që nuk mendojnë njësoj Mickoski dhe makineritë pas tij kanë vite që punojnë me përkushtim për të frikësuar dhe nxirë (diskredituar) plotësisht të gjithë ata që guxojnë të shkruajnë ose të thonë diçka që nuk i përshtatet.
Unë nuk kam aq para dhe aq mundësi sa ai (pas tij është një parti e madhe dhe e pasur politike), për t’u përfshirë në procese të reja gjyqësore.
Por, ajo që mund të bëj dhe e konsideroj si detyrë timen, është të njoftoj opinionin se objektivi nuk jam vetëm unë, por liria e fjalës. Dhe për t’i thënë: Unë nuk kam frikë. Edhe nëse qëndroj vetëm – nuk kam frikë.
NJË PRECEDENT I RREZIKSHËM. SOT JAM UNË, NESËR DIKUSH NGA JU
Mickoski komenton me triumfalizëm dhe në mënyrë selektive e citon vendimin jo të plotëfuqishëm të gjykatës, që është joshembullore, sidomos duke pasur parasysh përmasat e pozitave shoqërore – kryetar i një partie të madhe politike me 44 deputetë dhe pretendent për postin e kryeministrit kundër një gazetari/ redaktori në mediat e internetit dhe përfaqësues i një organizate joqeveritare. Për tekst të shpërndarë!
Kur tashmë filloi të komentonte, mendoj se është e rëndësishme të lajmërohet opinioni për një tjetër precedent të rrezikshëm. Mickoski është i kënaqur me aktgjykimin, sepse, siç e interpreton ai, gjykata e bazon vendimin e saj në “nenin 8 të KEDNJ-së si dhe në Kodin e Gazetarëve të Maqedonisë” (KEDNJ – Konventa Evropiane për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut).
Neni 8 i KEDNJ
E drejta për respektimin e jetës private dhe familjare.
Çdo person ka të drejtë të respektimit të jetës së tij private dhe familjare, shtëpisë dhe korrespondencës.
Autoriteti publik nuk duhet të ndërhyjë në ushtrimin e kësaj të drejte, përveç rasteve kur kjo ndërhyrje parashikohet me ligj dhe nëse ajo përfaqëson një masë që është në interes të sigurisë shtetërore dhe publike, të mirëqenies ekonomike të vendit, të mbrojtjes së rendit dhe parandalimit të veprave kriminale, mbrojtjes së shëndetit dhe moralit, apo mbrojtjes së të drejtave dhe lirive të të tjerëve, në një shoqëri demokratike.
Çfarë do të thotë kjo, qytetarë të respektuar?
Kjo do të thotë se kushdo që guxon ndonjëherë në të ardhmen të shkruajë diçka që nuk i përshtatet Mickoskit apo ndonjë politikani tjetër, mund të gjykohet dhe dënohet sipas këtij neni, edhe nëse është një deklaratë apo tekst i transmetuar, për të cilin ligjet maqedonase nuk parashikojnë përgjegjësi.
Nuk mundem, edhe sikur të dua, t’i shkel të drejtat e Mickoskit. Përkundrazi, ai ka një pozicion që e lejon këtë. Ai e përdor lehtësisht atë pozicion dhe kërcënon të drejtat dhe liritë e njeriut duke abuzuar me detyrën, gjykatën, mediat dhe rrjetet sociale.
Gjykoni vetë, sot viktima jam unë, por nesër mund të jetë kushdo tjetër që nuk është në vijë me Mickoskin dhe të njerëzit e tij!
NEBULOZA
A ia kam shkelur të drejtat e njeriut Mickoskit? Dhe kjo, as më pak, as më shumë, por sipas nenit 8 të Konventës Evropiane për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut!
Kreu i partisë, regjimi i së cilës përgjonte ilegalisht mijëra njerëz, është viktimë e shkeljes së të drejtave të njeriut sipas nenit 8 të KEDNJ… E pabesueshme! Si është e mundur? Dhe a është e mundur kjo në çdo kuptim të fjalës?
Disa të meta të tjera serioze shoqërojnë vendimin e shkallës së parë të gjykatës, por kjo, për mendimin tim, përfaqëson një precedent të rrezikshëm që po krijohet që do të ketë pasoja të gjera nëse vendimi bëhet i formës së prerë. E thënë më butë: NJË NEBULOZË që do të bëhet praktikë dhe nga e cila do të vuajë kushdo që përpiqet të mendojë, të shkruajë, të flasë dhe të veprojë në kundërshtim me idetë dhe planet që Mickoski ka për botën përreth tij. Dhe në qendër të së cilës, natyrisht, ndodhet ai.
BETEJË PERSONALE DHE MË SHUMË SE AQ
Pak për “transparencën” e kreut të VMRO-DPMNE-së. Ai nuk iu përgjigj rreth 200 pyetjeve nga unë dhe redaksitë ku punoj gjatë shtatë viteve të fundit. Ai nuk iu përgjigj as dhjetëra ftesave për intervistë. Pyetjet dhe ftesat i janë dërguar me e-mail, me postë, iu dorëzuan personalisht portierit në selinë e tyre. Dhe në format video, përmes rubrikave dhe teksteve – unë dhe kolegët e mi i kërkuam t’u përgjigjej pyetjeve të rëndësishme për shoqërinë dhe shtetin. Mes tyre ka edhe pikëpyetje se si ka arritur që me rrogën e një profesori universiteti të bëhet pronar i kaq shumë hidrocentraleve për shembull.
Dhe në këtë mosmarrëveshje, përveç gënjeshtrave, manipulimeve dhe kërcënimeve, ai nuk u mbrojt me asgjë tjetër.
Në anën tjetër, Mickoski dhe partia e tij, përmes mediave të tyre “Oliveri” dhe të ngjashme (përfshirë disa OJQ “evropiane”), po bëjnë një fushatë të zezë të paparë kundër emrave gazetaresk, redaksive dhe organizatave qytetare. Ajo fushatë përfshin ish-ambasadorë dhe oficerë të lartë të ushtrisë nga epoka Grueviste, kuazi-gazetarë, redaktorë dhe artistë, analistë të perëndishëm, akademikë dhe “patriotë” të tjerë të akuzuar për polarizimin, mbjelljen e urrejtjes, thirrjen për dhunë dhe bllokimin e proceseve demokratike në vend.
Sulmi i Mickoskit ndaj meje ka karakter të përballjes personale, por nuk është vetëm kaq.
Qëllimi është të diskreditohen dhe frikësohen ata që nuk mendojnë njejtë, e veçanërisht bartësit e ideve dhe qëndrimeve përparimtare. Ky operacion i tij nuk është i rastësishëm dhe nuk pasqyron vetëm nevojat e tij personale për hakmarrje.
Pres që ky rast të shqyrtohet seriozisht dhe Mickoski të pengohet në realizimin e qëllimeve të tij të pista kundër lirisë së fjalës dhe demokracisë.
Teksti është qëndrim personal i autorit.
@CivilMedia
